Πάλι νεύρα έχω

Την Παρασκευή πήγα και είδα το Χρήστο Θηβαίο. Αυτός, η φωνή του, ο Ανδρέου, καλοί μουσικοί και μια Ευτυχίτσα που μας τη φόρεσε καπέλο ( όπως γίνεται συνήθως) ευτυχώς όμως με ωραία φωνή. Αν πάει και στο Dream Show να της κάνουν λίιιιιιγο κινησιολογία, προβλέπω εξαιρετική καριέρα σε κυριλέ ρεμπετάδικα και καφέ σανταν. Σας το έχω πει ότι έχω κληρονομικό χάρισμα;

Μου αρέσει η φωνή του Θηβαίου, μου αρέσει η θεατρικότητα των κινήσεων του, η φλόγα στο βλέμμα του, η λαγνεία της performance του. Έχει κάτι και το ξέρει. Γιατί φαινόταν και η αυταρέσκεια του. Πολλές φορές γύριζα πίσω για να βρω τον καθρέφτη που κοιταζόταν μα μάλλον υπήρχε μόνο για αυτόν. Δεν με πείραξε όμως. Κάπου διάβασα ότι το ταλέντο δικαιολογεί και λίγη έπαρση και από τότε το ακούω στο πίσω μέρος του μυαλού μου όταν ακούω ωραία τραγούδια.

Θα σταθώ σε ένα ανεκδοτάκι από τη ζωή του που μας είπε και τσαντίστηκα. Μας είπε μια ιστοριούλα για τότε που ‘τανε νιος κι ατίθασος μαλλιάς κι είχε ένα φίλο – λέει – που είπε «απεταξάμην» και έβαλε τα φλώρικα για να δουλέψει. Τεσπα, κάτι έτυχε και συνέλαβαν τον κυριλέ και ο μπάτσος έκανε ένα σχόλιο πως είναι δυνατόν να είναι μέσα ο κυριλέ και έξω ο Θηβαίος. Οκ, οκ αν το σταματούσε εκεί θα κουνούσαμε όλοι το κεφάλι « αχ, τελικά τα ράσα κάνουν τον παπά», θα λέγαμε και καμιά μαλακία για τις ζαρντινιέρες νίντζα , θα βρίζαμε – κλασσικά- τους μπάτσους και δεν θα έγραφα αυτό το ποστ. Αλλά ο Θηβαίος κατέληξε: «Τελικά , ποιος καθορίζει ποιος είναι μέσα ( …στη φυλακή) και ποιος έξω;; Άραγε ( έξτρα νόημα στη φωνή και ύφος στο βλέμμα) ….γιατί να είναι μέσα ο Γιωτόπουλος ( ;;) και έξω η ….Στεφανίδου;;;;»

Και να οι σκέψεις μου με τυχαία σειρά.

1. Τι λες βρε Κνίτη της συμφοράς , γαμώ τα ανθρώπινα δικαιώματα στα οποία πιστεύεις; Σκότωσε κανένα η Στεφανίδου, είχε την ηθική αυτουργία έστω; Ενημερώστε με, πληζ.

2. Αν πχ στη θέση της Στεφανίδου έλεγε την άλλη τη μαλάκω την Κοντολίζα , πάλι θα έκανα τουμπεκί ψιλοκομμένο. Θα μιλούσαμε με σημείο αναφοράς το φόνο.

3. Κατά Θηβαίον, το ξεκατίνιασμα και η φτήνια είναι ποινικό αδίκημα. Το ναρκώνειν εγκεφάλους, συμφωνώ, είναι οικτρό. Αλλά ρε φίλε, ήταν λίγο ατυχές , πώς να το κάνουμε βρε αγόρι μ’. Μην κάνουμε αγιογραφίες τέτοιου είδους.

4. Ακόμα κι αν σκοτώνεις μπάτσους, πολιτικούς και στρατιωτικούς, αμερικανούς, βρετανούς και εγχώριους, είναι αδίκημα. Αν πραγματικά πιστεύεις στα ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία έχω μετατρέψει σε ιδεολογία και πολιτική μου θέση.

Αυτάααα και καλή εβδομάδα!