Χαμογέλα ρε τι σου ζητάνε;

Ένα κείμενο χωρίς τελείες, ένας φόρος τιμής για αυτόν που είπε να μη στείλουν στην ΕΣΣΔ νεοφώτιστους γιατί θα τους χάσουν από το κόμμα κι αυτά τα διάβαζα ανάσκελα στην παραλία κι αναρωτιόμουν πως περνάς μια ζωή στη φυλακή χωρίς να χάσεις τα λογικά σου και γιατί ήταν το κείμενο χείμαρρος γεμάτος με πέτρες, τι να πω, μπορεί να έφταιγε που δεν πήγε σχολείο σκεφτόμουν ή μπορεί όντως να είχε χάσει τα λογικά του, μέχρι τις σελίδες που μιλούσε για τον έρωτα κι εγώ κατάλαβα ότι μάλλον ήταν σοφός.

Σε ευχαριστώ. Δεν σε έβαλα σήμερα στα αγαπημένα μου βιβλία. Μακάρι να μπεις όμως ακόμα και σήμερα και στα αγαπημένα βιβλία άλλων.