Οι μεγάλες πίπες και το σιδέρωμα.

Έλα, πες την αλήθεια, περιμένεις να ακούσεις για πίπες μακράς διαρκείας. Ε λοιπόν, όχι, θα σου μιλήσω για τη μεγάλη πίπα που τρως καμιά φορά.
Εκεί που σιδέρωνα,άκουσα αυτό το νέο καψουροτράγουδο για τον μεγάλο πόνο του έρωτα:



(Το οποίο παρεμπιμπτόντως μου θύμισε ένα άλλο γερό καψουροτράγουδο, το εξής: Ayo - Down On My Knees )

Kαι εκεί που πατούσα το μανίκι στη ραφή, μη δείξει στραβός ο γιακάς, είπα:

Αγαπητή Ιμάνυ,

να σαι καλά κι εσύ κι αυτά που λες. Του λες τι κρίμα που ποτέ δεν θα μάθει γιατί εσύ ποτέ δεν θα δείξεις, κι έτσι η αγάπη αυτή θα μείνει κρυφή, αφανέρωτη, δεν θα αποκτήσει ποτέ παρουσία στον κόσμο, ένα αγέννητο παιδί που πάντα θα μείνει απωθημένο.
Αχ, αγαπημένη, σε νιώθω αλλά να ξέρεις, άλλη είναι η μεγάλη πίπα. Να μάθει ο άλλος, εσύ να δείξεις, να γονατίσεις (α λα Ayo) και να προσπεράσει γιατί απλά δεν σε γουστάρει. Εκεί είναι η μεγάλη πίπα και στη συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Καλύτερα να δείξεις από το να σε κυνηγάει μια μορφή που μπορεί και να γεννιόταν ποτέ.

Αυτά,

Σε φιλώ γλυκά και επιστρέφω στο σιδέρωμα γιατί δεν είναι και μέρες να καίμε τσάμπα ρεύμα.

*****
Της τα είπα λοιπόν και μετά ξαναπέρασα το πουκάμισο γιατί με τόση σκέψη ο γιακάς στράβωσε.