Στη Μόσχα αδερφές μου, στη Μόσχα.

Σχεδόν πέντε χρόνια πριν άνοιξα αυτό το μπλογκ γιατί είχα νεύρα, πολλά νεύρα και δεν ήξερα τι να τα κάνω. Λίγο η κλίση μου προς το γραπτό λόγο, λίγο η ερμηνεία του μπλογκ ως κοινωνικού μέσου και όχι εργαλείου "τα παίρνω κάτω από το τραπέζι" και τσουπ, είχα μια συχνή παρουσία με κάποιες αρκετά καλές στιγμές. 

Τώρα δύο από τα τρία έχουν αλλάξει. Ούτε νεύρα έχω, ούτε μπορώ να πω ότι όλος ο συρφετός των κοινωνικών μέσων δικτύωσης με εκφράζει τόσο. Ας εκμεταλλευτώ το τρίτο που μου απέμεινε για να πω...ΩΙΜΕ. 

Δεν ξέρω τι γίνεται πια σε αυτό τον τόπο. Αποτυχημένοι πολιτικοί πατρονάρουν την "επανάσταση". Ανήμποροι κυβερνώντες συναγωνίζονται στην ανάγνωση δελτίων τύπου." Καλλιτέχνες" πλιατσικολογούν πάνω από ένα λαό που έπρεπε να του πει η κακή μετάφραση των δημοσιογράφων πως κοιμάται για να πάει και να τραγουδήσει τον εθνικό ύμνο πριν φτύσει ( ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ, το λέω και ντρέπομαι και αηδιάζω με την κατάντια μας) αυτούς που ψήφισε με τα χεράκια του. 

Ας φτύσουμε τα χεράκια μας και ας μουτζωθούμε. 

ΥΓ. Και με απτά παραδείγματα: Ο Μίκης καπηλεύεται με τη βοήθεια του Αλτσχάιμερ το Ένα το Χελιδόνι για να συναγωνιστεί σε λαικισμό τον Άδωνι, ο Λαζόπουλος διαφημίζει μαύρα τα προϊόντα του, ο Κραουνάκης αποφάσισε να σκαρώσει ινδεμιξ τον ύμνο της επανάστασης, οι αδιόριστοι του ΑΣΕΠ ωρύονται γιατί δεν έχουν διοριστεί (αλλά αν διοριστούν θα ωρύονται γιατί ο μισθός τους είναι λιγότερος από αυτόν του 2008 και θα ζητήσουν τα αναδρομικά), οι Ατενίστας τα παίρνουν από το Μέγκα, το Μέγκα τα έκανε σκατά από μόνο του, πέντε "αγανακτισμένοι" βγήκαν στην τηλεόραση λες και ήταν εκλεγμένη ηγεσία, ( μα τι λαός, όπου δουμε πουτάνα κάμερα εκεί να μας δει η θεια στο χωριό και μήπως μας προσέξει κανείς και βρούμε και καμιά δουλειά στην τιβι), για όλα φταίνε οι μετανάστες, Πάο Θρησκεία, Να Σωθεί κι Ο Ηρακλής.