Σκέφτομαι και γράφω

Πόσα χρόνια πέρασαν από την τρίτη δημοτικού που μας έβαλαν πρώτη φορά την έκθεση σαν άσκηση με τον τίτλο "Σκέφτομαι και γράφω"; Για όσους, σαν κι εμένα, πήγαν δημοτικό τη δεκαετία του '80, πλέον πολλά!
Άσκηση επί χάρτου, η έκθεση ιδεών με τις λέξεις. Όμως, αντί να βαθμολογούμαστε για την άρτια χρήση της γλώσσας ή τη μη, αντί να διδασκόμαστε πως να περνάμε το μήνυμα, βαθμολογηθήκαμε και βαθμολογούμαστε για τις ιδέες μας. Δεν ήταν πως το έγραφες πρακτικά, αλλά τι έγραφες.
Τετάρτη δημοτικού θυμάμαι, πάτωσα στην έκθεση για την Άνοιξη γιατί ξέχασα να γράψω ...τις γιορτές της χριστιανοσύνης! Κλάην μάην ρε εγώ το φοβόμουνα το Πάσχα με τα βεγγαλικά του και πραγματικά ήθελα να μιλήσω μόνο για τη φύση, για τη μέρα που μεγάλωνε και για το καλοκαίρι που ερχότανε! ( και δεν είχε και σχολείο, αμ πως).
Η έκθεση λοιπόν είχε και δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης: ήταν η έκθεση μας η προσωπική στον κόσμο. Ποιοι είμαστε τελικά, αυτό κρίνεται. Σαν τα παιδάκια μαθαίνουμε να ζωγραφίζουμε τις προσωπικότητές μας σε προσχεδιασμένα περιγράμματα και πρέπει απλά να μάθουμε να μην ξεφεύγει το χρώμα από το περιθώριο ( κι αυτό αν θυμάσαι καλά, αντιγράφεις και το χρώμα της εικόνας στην απέναντι σελίδα).

Προσωπικά, έβγαινα πάντα από τα περιθώρια, όμως τώρα τελευταία έχω αρχίσει να χάνω την εμπιστοσύνη μου και στο χαρτί.


ΥΓ. Μου έχει λείψει η έκθεσή μου εδώ αν και συνειδητά αραίωσα τις επισκέψεις μου επειδή έχασα λίγο την εμπιστοσύνη μου στο μέσο. Θα προσπαθήσω να βρω τον εαυτό μου, αυτόν που βγήκε στα παλιά μου γραπτά εδώ.