Α ρε Σοφοκλή, καλύτερα τα είπες

Άδικε έρωτα, κοπιώδη
φτωχή χημεία του εγκεφάλου

άγγιγμα πεπερασμένο και αντιδράσεις ανεξήγητες
κυβερνήτη της χαράς μου και της λύπης

φωνή και φτερούγισμα σε ένα σώμα που καίει

έλα, έλα να σου χορέψω ξυπόλητη στην αμμουδιά
έλα να σε αγγίξω
έλα να νιώσω ένα με σένα, ένα με μένα, έλα που αναλύομαι μόνο σε επιθυμίες επιμέρους
για να μην παραδεχτώ πως είναι τελικά μία

Έλα είμαι φως
έλα είμαι ρυθμός
έλα είμαι εδώ
για να νιώσω
για μια φορά πάλι θεός

έλα
μες στην τετράγωνη λογική σου
να με αποτιμήσεις
έλα
μες την καθημερινότητα σου
να με χωρέσεις

και ας μην καταλαβεις
και ας μην έχεις καταλάβει
και ας μην το μάθεις ποτέ

πώς γίνεται η γυναίκα παιδί
πώς πλαταίνει ο ουρανός
πώς παγώνει ο χρόνος
σαν γίνεται η ελπίδα τροπή.