Kerala

Γύρισε και την κοίταξε με τα βελούδινά της μάτια.

- Μαμά, δεν θα αλλάξει τίποτα, έτσι δεν είναι;

-Όχι, καλό μου. Τίποτα δεν θα αλλάξει.

-Θα είναι απλά μια γιορτή μαμά;

-Ναι μάτια μου. Θα φοράμε όλοι τα καλά μας, ψυχή μου. Όλοι.

-Όπως αυτές στο χορό Κατακάλι μαμά; Θα φοράω κι εγώ τόσο όμορφα ρούχα;

-Ναι γλυκιά μου. Θα σε βάψουμε όλες μαζί, θα σε ντύσουμε, θα σου ζωγραφίσουμε το σώμα, τα χέρια, τα πόδια. Θα φοράς τα πιο όμορφα κοσμήματα καρδιά μου. Θα είσαι η πιο όμορφη από όλες, πιο όμορφη από ποτέ.

Η μικρή γύρισε πλευρό και κοιμήθηκε στην ποδιά της μάνας της. Απέναντι , το υφαντό του Βισνού στον τοίχο, είδε το χαμόγελο της μικρής. Μια κίνηση του χεριού της μάνας το έκανε να ανεβάσει το βλέμμα. Εκείνη δεν είχε το ίδιο χαμόγελο, ίσα ίσα, τα μάτια της γυάλιζαν σαν να ψηνόταν στον πυρετό.

Ο θεός άφησε για λίγο το υφαντό και ταξίδεψε στο πρόσωπο της μάνας. Στάθηκε στο τρίτο της μάτι και αφοσιώθηκε στην εικόνα που σχηματιζόταν πίσω από το τρίτο της μάτι.

Μια έφηβη ήταν στην κορυφή ενός σωρού με ξύλα. Ντυμένη με ρούχα χρυσά και πολυτελή, κοιτούσε τον κόσμο και τους ιερείς με βλέμμα χαμένο. Έμοιαζε μεθυσμένη. Στην άκρη, μαζί με τις άλλες γυναίκες η μάνα μουρμούριζε "....σάτι....σάτι...."