Día de los Muertos

Και δεν μιλάω για το θρίλερ του Ρομέρο αλλά για τη σημερινή ημέρα, 2 Νοεμβρίου. Η ισπανόφωνη πληθυσμιακή ομάδα του πλανήτη, θυμάται τους νεκρούς της. Ψυχοσάββατο το λέμε εμείς, ως κλασσικοί μαζόχες το κάνουμε συχνότερα, ενώ οι χαρούμενοι Μεξικανοί έκαναν ρεζερβέ μια μέρα το χρόνο, τη δεύτερη μέρα του Νοέμβρη. Μια μέρα κεφάτη, με τραγούδια και χαρά, με χαρούμενες επισκέψεις στο νεκροταφείο για καθαρισμό των τάφων (αχ σε σκέφτομαι ακόμα βρε, φρατ φρουτ το άζαξ στα μάρμαρα), ζαχαρωτά - κρανία για τα παιδάκια, και άλλα τέτοια ξεσηκωτικά διότι όπως λένε και τα ταρώ death is just a passage from one phase to another και άμα σου βγαίνει η κάρτα αυτή, μη σκιάζεσαι , απλά αλλαγή θες.

Και επειδή δεν είμασε σίγουροι αν μας ακούνε οι φίλοι και οι συγγενείς από την άλλη πλευρά, ( μην επηρεάζεσαι από το white noise και το mothman prophecies) ή αν το κάνουμε για να θυμίζουμε στους εαυτούς μας ότι τσάμπα κοπανιόμαστε, μετά το σκάκι όλα τα πιόνια στο ίδιο κουτί μπαίνουν, εγώ λέω να την κάνω αυτή μέρα των ζωντανών.

Χρόνια πολλά σε όσους έχουν γενέθλια, την αγάπη μου στη Θεία Σοφία και στη Θεοδώρα . Οι νεκροί ας μας κάνουν παρέα μέσα από το Grim Fandango που διαδραματίζεται αυτή τη μέρα.
Α και σαν σήμερα είχε γεννηθεί ο Ελύτης. Θεός σχωρέστον, και γενέθλια και νεκρός. Του ανήκει δικαιωματικά αυτή η μέρα, όπου και αν είναι. Όπως του ανήκει ένα εξαιρετικό ποίημα.
Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.

Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ.
Σα να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά,πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.

Και μάλλον γι αυτό γιορτάζουμε και τη μέρα αυτή .