Παναθηναϊκός και Αγγλικό Λιμάνι

Ένα από τα καλά του να έχεις δουλέψει στον τουρισμό είναι πως είναι περίπου σαν τον Παναθηναϊκό ( που δεν είμαι ) αλλά να μωρέ, τα έχετε ακούσει αυτά τα συνθήματα που λένε ...εκεί που με έχεις ταξιδέψει, εκεί που έχω πάει εγώ κτλ κτλ .


Έτσι είχα βρει ειστήρια μισοτιμής για την τελετή έναρξης της Ολυμπιάδας και αν πούμε και σταρχίδιαμουγιατηναγγελοπούλου είδα Bjork , Tiesto και ένα σωρο κόσμο. Πρέπει να ήμουν η μοναδική Ελληνίδα σε όοοολη τη θύρα. Αμερικανοί,. Ιάπωνες, Γερμανοί., ΝεοΖηλανδοί You name it!

¨Έτσι λοιπόν και χτες δούλευα ως συνοδός ( έτσι λεγεται ΕΝΤΑΞΕΙ; ) για έναν υπερπλούσιο τύπο που ήταν ας πούμε ο γενικός διευθυντής παγκοσμίως της μπύρας που χορηγούσε τους ηττημμένους ( μη βγούμε και στο google) και τους κατά τόπους γενικούς διευθυντές του .

Ρητές οδηγίες από το γραφείο

He is like THE TOP, OK? Make sure he gets what he wants. ( σιγά μη στήσουμε και κ...)
You are on disposal! Όση ώρα θέλει , όπου θέλει να πάει , ότι ώρα τελειώσεις.

Τουλοιπόν, πήγα , παρέλαβα τα πακετάκια μου από το ξενοδοχείο της Ντάλιας Χατζηαλεξάνδρου αλλά το καλό ήταν η διαδρομή.

Πλατεία Συντάγματος 16:00.
Κόκκινη. Κόκκινη. Sorry! I need to make my way to the hotel με τα μπατζάκια διπλωμένα σαν τον Παπαμιχαήλ ψαρά – άλλος με τη βάρκα μας, γιατί η μπύρα έρρεε κανονικά. Όλα μύριζαν lager, lager, lager ( Underworld - Born Sleepy) . Τα παλικάρια ήταν κομμάτια , κουνούσαν τη μπύρα να την κάνουν συντριβάνι πριν την ανοίξουν και πήγαινα σαν Γαλάτης πριν τη συντέλεια του κόσμου του. Μπάλα θα μου έρθει στο κεφάλι, κουτάκι μπύρας, σπρέι αφρού μπύρας , δε γίνεται , εγώ δεν θα τη βγάλω καθαρή.

Την έβγαλα και δεν το περίμενα. Μόνο τα παπούτσια μου γίναν χάλια και ήταν το πρώτο που μου είπε ο υπέυθυνος μπάινοντας στο ξενοδοχείο. Go to the toilet and clean your shoes.

Η τσάντα μου ήταν σαν σακ βουαγιάζ από τα εφόδια. Κινητό, φορτιστής αυτοκινήτου, τσίχλες για δροσερή αναπνοή, χαρτιά με τηλέφωνα, δρομολόγια, κάρτες, χάρτες, accreditation pass, ατζέντες,αποσμητικό, mp3 player, κραγιόν, βούρτσα, χαρτομάντιλα, ειδικό travel kit για τα παπούτσια ( ναι την είχα ξανακάνει αυτή τη δουλειά).

Το χαμόγελο του κουβαλούσα πάνω μου εξαρχής. Πήγαμε, φάγανε ( ρωμαϊκή γαλέρα η δουλειά, έφαγα κι εγώ μαζί τους! - ρε τι έχω πάθει με τον Αστερίξ σήμερα; ) , casual chat στο λεωφορειάκι, και οι δρόμοι όλοι ανοιχτοί! Περάστε , περάστε και τεμενάδες.

Το συναίσθημα στο ΟΑΚΑ ήταν απίστευτο. Κόσμος απίστευτα πολύς, τραγούδια, χαρά., πανηγύρι και όλη η γειτονιά μου μύριζε τσίκνα. Το τοπίο ήταν ομιχλώδες από την κάπνα !

Ομολογώ πως παρακαλούσα να νικήσει η Liverpool γιατί φοβόμουν για την ασφάλεια μου με την μεθυσμένη λαοθάλασσα που θα ξεχυνόταν. Όχι τίποτα άλλο αλλά μετά την Ugly Betty το βραβείο ασχήμιας πάει στους Ugly Άγγλοι.

Αναμονή στο πάρκινγκ. Mp3 Player και αναμετάδοση αγώνα. Φτου! Φτου! Σκατά!

Να μην τα πολυλογώ όμως, τα παιδιά βγήκαν σαν τα προβατάκια από κει μέσα. Είχε και τόση αστυνομία βέβαια , αλλά το συμπέρασμα που αποκόμισα εγώ ήταν πως...

1. Χάσαν κι ησυχάσαν.

Και του χρόνου παιδιά, δεν είναι κάθε μέρα του Αγιαννιού. Και να μας ξανάρθετε! Μπύρα 4 ευρώ που θα την ξαναπουλήοουν οι καντινιέρηδες και οι περιπτεράδες!

2. Αυτοί που έχουν να πληρώσουν τα εισιτήρια, μπαίνουν τσάμπα.

Και δεν σε βάζουν και μέσα που να βαράς τον κώλο σου κάτω. Κι ας μπορούν.
Και δεν αφήνουν και tip. Πουθενά. Σε κανέναν.

Έχουμε καμιά άλλη διοργάνωση προσεχώς;