When C. met M.

Ποιος πιστέυει στην τύχη; Ποιος είδε το Match Point και του μίλησε; Ποιος είδε το Match
Point και δεν το φοβήθηκε;

Νιώθω τυχερή, έχω κερδίσει φλουριά σε βασιλόπιτες, χαμόγελα από αγνώστους, cd σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, απαρατήρητα σκονάκια, τη ζωή μου όταν με χτύπησε τρακτέρ, κατάπια ένα ψαροκόκκαλο, αναποδογύρισε το σωσίβιο και έμεινα με το κεφάλι κάτω ( στα 4 μου ε) , πήγε να μου έρθει η βιβλιοθήκη στο κεφάλι ( ψιτ , εφτάψυχο, κάνε λίγο κράτειν , άλλες τρεις έμειναν)

Μια από τις καλύτερες στιγμές, από αυτές που ανοίγει ο ουρανός πάνω από το κεφάλι σου και έχεις απευθείας σύνδεση με την απόλυτη χαρά ήταν όταν η Crucilla γνώρισε το Moby.

« Στείλτε μήνυμα στο 4256 ( ή κάτι τέτοιο) και κερδίστε το απόλυτο ΣΙΝΤΙ ΤΩΝ ΕΠΙΤΥΧΙΩΝΕ ή μια συνάντηση με τον Moby….»

- Καλά τα πιστεύεις αυτά τα πράγματα; Ένα ευρώ το μήνυμα ! Σε δουλεύουνε!
- Χμμ...εε....δεν έχω μπαταρία στο γαμοκινητό...μου δίνεις το δικό σου;
- Όχι βέβαια ...αηδίες! Να χρεωθώ για βλακείες!
- Ένα ευρώ για να ονειρεύομαι για ένα τέταρτο...εμένα μου φαίνεται ευκαιρία!

Κρατάω σφιχτα το κινητό. ΜΗ ΜΟΥ ΣΒΗΣΕΙΣ! ΦΤΟΥ! Ρηστάρτ! Έλα! Να το στείλω σε παρακαλώ! Κράτα μου για δυο λεπτά! Έλα! ¨Ελα! Ναι ! Ναι ! Ναι! Ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!
(I’ll have what she’s having)
Και μετά από την αποστολή το καρδιογράφημα ---------------------------------------

Τέλος χρόνου. Τέρμα το όνειρο. Τέρμα η αποστολή των μηνυμάτων.

Ας ανοίξω το κινητό μπας και έχει έρθει καμιά αναφορά ότι παραδόθηκε το όνειρο μου.

Χτυπάει!
Ναι είμαι ο ΚΠ από τον Β και έχεις κερδίσει...________________________

ΑΜΑΝ ΞΑΝΑΣΒΗΣΕ! ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΤΩΡΑ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΣΟΥ ! ΚΑΙ ΑΣ ΧΡΕΩΘΕΙΣ ΡΕ!

-Ναι ..Γεια σας, με πήρε ο παραγωγός τηλέφωνο....έχω κερδίσει ....τι τι τι ; Το σιντι΄;
-Κοπελιά σε ψάχνουμε! Περίμενε βγαίνεις αέρα μαζί με την άλλη νικήτρια!
- Τι έχω κερδίσει;
- ...............................σε ένα βγαίνεις.....
- μα...
- ..............

Και έχουμε στη γραμμή την φίλη μας την Crucilla που κέρδισε μια συνάντηση με τον Moby!

Μια καλοκαιρινή βραδιά, η Crucilla φώναζε όλο χαρά, περπατώντας σαν αμήχανο ανδρείκελο πάνω κάτω πάνω κάτω σε ένα δρομάκι του Νέου Ηρακλείου, και την άκουγε η μισή Αθήνα πως ακούει Moby και απογειώνεται....εδώ και χρόνια, από τότε που άκουσε τον προσωπικό της ύμνο . Ι´m feeling so real!

Yeap, a moment of pure joy. Και όταν αγαπώ κάτι και το απολάμβάνω, δεν είμαι ο μέσος όρος. Moby, το τσίπουρο ανέρωτο και τον καφέ μου σκέτο!