Sourire από τον Σουρή και όχι από τη σούρα μου!

Hey Yaaa!
Κοιτούσα ξανά το ποστ της Βότκας ( ναι ναι εκείνο που με έκανε και είδα χαρά στα κόμεντς μου ) και αναρωτιόμουν πότε θα γραψω το χανγκόβερ. Μάλλον η happy disposition μου για τη ζωή είναι κάτι σαν τα σφηνάκια του γαλακτέμπορα . Απλά , χαρούμενα και τώρα που φωτοσυνθέτω , όλα καλά . Μόνιμο χαμόγελο και χωρίς την άτιμη που μου έβγαλε το όνομα!

Και η επικαιρότητα δεν σε αφήνει να μη χαμογελάς. Η ιστορία των Τρικάλων με έκανε να γελάω δυο μέρες. Τι μουλάρα που είμαι να γελάω με τα οικογενειακά δράματα....

Υιός λέει 20χρονος μπήκε στο σπιτάκι του στα Τρίκαλα νωρίτερα, για να κάνει suppliiiiiies στη φαμίλια, και άκουσε αου αου αού από την κρεβατοκάμαρα. Μάλλον μουρόχαβλο θα ήτανε και τούτο σαν κάτι άλλα στη μπλογκόσφαιρα ( πόντος.....1-1 Γιωργή!) και αντί να την κάνει με ελαφρά , πήγε να δει τι συμβαίνει .....Ωιμέ και αμάν αμάν....Πατέρας μονάχος στη γωνιά λέει να γκουχ γκουχ χαζεύει το θέαμα καιι η μάνα λέει απολάμβανε την παρέα δυο έγχρωμων κυρίων. Η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική θα πω στους έγχρωμους και στο ζεύγος θα πω να το διαλύσουν σιγά σιγά γιατί δεν είναι του Θεού τα πράματα αυτά και αν βαρέθηκαν, να μην εκμεταλλεύονται τους φτωχούς και έρμους μετανάστες. Αθάνατη ελληνική επαρχία λέω και ζητώ από τους Τρικαλινούς μου αναγνώστες να με ενημερώσουν για την εγκυρότητα του κειμένου μου.
Πάντως γελούσα όλο το πρωινό που το άκουσα και άλλο να στο λέω εγώ τώρα άλλο να το ακούς από τον Best το πρωί. Η μέρα μεγαλώνει . Ο Απρίλης ο σκληρός μαλακώνει . Και εγώ θέλω να αγκαλιαστώ με την άνοιξη και να γίνω χαμόγελο, να εξαϋλωθώ ένα καλοκαιρινό σούρουπο στο Σούνιο. Πάμε; Θα κεράσω και σφηνάκι!
Και για να γελάω περισσότερο διαβάζω και λίγο Σουρή....

Τεμπελιά

Δεν έχω κέφι για δουλειά,
πάλι με δέρνει τεμπελιά
και κάθομαι στο στρώμα...
Βρίσκω το σώμα μου βαρύ
και ολ' η γη δε με χωρεί
κι ο ουρανός ακόμα.

Κακά νομίζω τα καλά
και βλέπω μια στα χαμηλά
και μια κοιτώ επάνω...
Σ' αυτό τον κόσμο τον χαζό
ας ημπορούσα να μη ζω
μα ...δίχως να πεθάνω.