Αποφάσεις για το νέο έτος

Μεγάλωσα πια. Έτσι λένε. Βαδίζω το 28ο χιλιόμετρο της ζωής μου και νιώθω τόσο παιδί όσο γριά και μόνη ένιωθα στα 10 μου.
Ποτέ δεν κατάφερα να συγχρονιστώ με την ηλικία μου. Όλοι λέγανε πάντοτε ότι είμαι ώριμη και καμάρωνα....Να 'ξερα η χαζή τι χάνω...
Τώρα 27 κλεισμένα νιώθω ότι στροβιλίζομαι ξανά και ξανά στο 1996, λες και κόλλησα στο έτος της Μαρμότας. Σαν κάτι να μου λέει πως τότε σταμάτησα να εξελίσσομαι.
Αποφάσισα για το νέο έτος , να ξεκολλήσω, να προσπαθήσω να πάω ένα βήμα μπροστά. Να αποδεχτώ την Πητερπανότητα μου (λολ...)
Δεν ξέρω πως ακριβώς θα γίνει, δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι έχω ανάγκη από αγάπη, πολλή αγάπη, σαν μικρό παιδί. Και άλλο τόσο σκληρή , σαν μικρό παιδί, μπορώ να γίνω.
Honey, it doesn' t get any better and you have to live it. 2006 ...2007 Lalalalala Life is wonderful και χαίρομαι που ζω για να ακούω τετοια τραγούδια σαν κι αυτό. Στην υγειά σας , στα τραγούδια που θα ακούσουμε και φέτος!

ΥΓ. Είναι αλήθεια ότι έκλεψαν το θείο βρέφος από τη φάτνη της Αριστοτέλους;; Το άκουσα στο ραδιόφωνο και γέλασα τόσο πολύ...θα έβγαινε λέει και ο Ψωμιάδης να κάνει δηλώσεις.... Α ρε γαμώτο , ξύλο που θέλετε όλοι...μα και οι τρομοκράτες μας για τα μπάζα ειναι αλλά κι ο άλλος , όπου γάμος και χαρά...