Εφιάλτης και η ζωή πάλι αντιγράφει
Μόνιμα έχω εφιάλτες που πιθανότατα αφορούν την ανάγκη μου για δημιουργία. Είτε ξύπνια είτε κοιμισμένη, ονειρεύομαι πως είμαι σε ένα εργαστήρι αγγειοπλαστικής και βυθίζω τα χέρια μου μέσα στον πηλό, προσπαθώ να τον ακολουθήσω καθως περιστρέφεται στον τροχό που η ίδια γυρίζω, τελείως ανίκανη να του δώσω σχήμα. Το μόνο που βγαίνει είναι βρώμικο νερό αφού σφίγγω και σφίγγω και βυθίζω τα χέρια μου στον υγρό πηλό.
Λύση; η αποτυχημένη γραφή μου και οι απόπειρες της να μεταφέρουν τις εικόνες που μου προβάλλει σαν slideshow ο νους. Έτσι κατέληξα να λέω ότι θα ήθελα να ζωγραφίσω με ήχους και να τραγουδήσω με χρώματα. Και ικανοποίησα λίγο την πληγωμένη μου αυτοπεποίθηση γιατί το ανέφικτο είναι ωραία δικαιολογία.
Κατάρα.... Ντοκυμαντέρ ( δεν θυμάμαι κανάλι, ώρα, τίτλο και πάντα μου την έδιναν οι πηγές και η μόνιμη ανάγκη για μάρτυρες, εξακρίβωση και βιβλιογραφία ) έλεγε ότι όσοι παίρνουν LSD κάνουν πουρέ τον εγκέφαλο τους μπερδεύοντας τα κέντρα που καταλήγουν τα ερεθίσματα...Λετ μι μεηκ μαησελφ κληαρ... Τα οπτικά ερεθίσματα καταλήγουν σε ένα μέρος του εγκεφάλου προορισμένο να τα αποκωδικοποιεί, να τα ερμηνεύει και να φέρνει στα μέτρα μας. Κ.ο.κ για όλα τα ερεθίσματα. Φαντάσου το φίλε μου σαν καλώδιο που ξεκινά από το αυτί και καταλήγει στο χ σημείο του εγκεφάλου. Ο εγκέφαλος μας λοιπόν είναι σαν κεντρικο κουτί δικτύου& server εταιρίας με πάνω από 3 άτομα στο ΙΤ.
Και μάντεψε τι κάνει το LSD; ΜΠΕΡΔΕΥΕΙ ΤΑ ΒΥΣΜΑΤΑ.... Και οι εικόνες καταλήγουν στον Manager του αυτιού, και οι ήχοι έρχονται στα μέτρα ενός κυρίου κουφού με εξαιρετική οπτική οξύτητα.
Έτσι ο ανθρωπάκος ο έρμος νομίζει ότι ανοίγει η πύλη της ενόρασης και ζει τη δική του ζώνη του λυκόφωτος αλλά ουσιαστικά βλέπει ( πάρε ναρκωτικά για να το καταλάβεις ) τα κύματα του ήχου και ακούει το φάσμα που σπάει και αναλύεται σε χρώμα.
Αχ βαχ. Στα 15 μου διάβασα την Πολιτική της Έκστασης του Timothy Leary και με ένα πολύ δημιουργικό lapsus είχα το χρησμό σε σχήμα πρωθύστερο. Κοίτα που και η ζωή κάνει προ - οικονομία κι εγώ ξέμεινα από τη δικαιολογία του ανέφικτου.
For any further info, please do not hesitate to contact me....
Best Regards
Λύση; η αποτυχημένη γραφή μου και οι απόπειρες της να μεταφέρουν τις εικόνες που μου προβάλλει σαν slideshow ο νους. Έτσι κατέληξα να λέω ότι θα ήθελα να ζωγραφίσω με ήχους και να τραγουδήσω με χρώματα. Και ικανοποίησα λίγο την πληγωμένη μου αυτοπεποίθηση γιατί το ανέφικτο είναι ωραία δικαιολογία.
Κατάρα.... Ντοκυμαντέρ ( δεν θυμάμαι κανάλι, ώρα, τίτλο και πάντα μου την έδιναν οι πηγές και η μόνιμη ανάγκη για μάρτυρες, εξακρίβωση και βιβλιογραφία ) έλεγε ότι όσοι παίρνουν LSD κάνουν πουρέ τον εγκέφαλο τους μπερδεύοντας τα κέντρα που καταλήγουν τα ερεθίσματα...Λετ μι μεηκ μαησελφ κληαρ... Τα οπτικά ερεθίσματα καταλήγουν σε ένα μέρος του εγκεφάλου προορισμένο να τα αποκωδικοποιεί, να τα ερμηνεύει και να φέρνει στα μέτρα μας. Κ.ο.κ για όλα τα ερεθίσματα. Φαντάσου το φίλε μου σαν καλώδιο που ξεκινά από το αυτί και καταλήγει στο χ σημείο του εγκεφάλου. Ο εγκέφαλος μας λοιπόν είναι σαν κεντρικο κουτί δικτύου& server εταιρίας με πάνω από 3 άτομα στο ΙΤ.
Και μάντεψε τι κάνει το LSD; ΜΠΕΡΔΕΥΕΙ ΤΑ ΒΥΣΜΑΤΑ.... Και οι εικόνες καταλήγουν στον Manager του αυτιού, και οι ήχοι έρχονται στα μέτρα ενός κυρίου κουφού με εξαιρετική οπτική οξύτητα.
Έτσι ο ανθρωπάκος ο έρμος νομίζει ότι ανοίγει η πύλη της ενόρασης και ζει τη δική του ζώνη του λυκόφωτος αλλά ουσιαστικά βλέπει ( πάρε ναρκωτικά για να το καταλάβεις ) τα κύματα του ήχου και ακούει το φάσμα που σπάει και αναλύεται σε χρώμα.
Αχ βαχ. Στα 15 μου διάβασα την Πολιτική της Έκστασης του Timothy Leary και με ένα πολύ δημιουργικό lapsus είχα το χρησμό σε σχήμα πρωθύστερο. Κοίτα που και η ζωή κάνει προ - οικονομία κι εγώ ξέμεινα από τη δικαιολογία του ανέφικτου.
For any further info, please do not hesitate to contact me....
Best Regards
Σχόλια
kalo γραψιμο...