Apocalypto
Πολλή συζήτηση σήκωσε αυτή η ταινία του Μελ Γκιμπσον. Δεν θυμάμαι και πολλά, όπως μου συμβαίνει με τις περισσότερες ταινίες, αλλά έχω κρατήσει μια φραση στο μυαλό μου ( μπορεί να την παρέφρασα κιόλας αλλά δεν τη γκουγκλάρω για να δω αν είναι σωστή, το μήνυμα που κράτησα με νοιάζει). Τεσπα, αυτό που θυμάμαι είναι πως Tbe only thing to fear is fear itself.
Ελληνιστί, το μόνο που αξίζει να φοβάσαι είναι ο φόβος. Απόφυγε τον, πως το λένε. Δεν αξίζει να μπαίνεις μέσα του, αξίζει να μπαίνεις μέσα στην κατάσταση και να αποδεικνύεις ότι και χέρια έχεις και πόδια και πως μπορείς.
Αν το καλοσκεφτούμε, πότε δεν υπάρχει μια δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι μας για να τη φοβόμαστε; Πραγματικά βαρέθηκα. Όλη η πραγματικότητα μας σερβίρεται με φόβο για ορεκτικό και ενοχές για επιδόρπιο που με τον ένα ή άλλο τρόπο επιζήσαμε. Από τότε που απαδυναμώθηκε ο φόβος του θεούλη ( ένας κομματάκι διάσημος είχε πει ότι πέθανε αλλά δεν το έχω δει με μάτια μου, μάτια μου) μία είναι οι γρίππες, μία είναι οι επεκτατικοί γείτονες, μία είναι η οικονομική κατάσταση, μία είναι οι φήμες για επικείμενο σεισμό, η τρομοκρατία, η έκρηξη της εγκληματικότητας, η "κατάντια" των νέων...Πραγματικά θέλω τη βοήθεια σας εδώ για να φτιάξουμε ένα χρονοδιάγραμμα του φόβου για τα τελευταία 10 -20 χρόνια. ( και παραπάνω, τόσα θυμάμαι εγώ).
Και να σου υπενθυμίσω ότι αυτός που προκαλεί το φόβο πάντα παραμένει αφανής.
Σου στέλνω φιλιά με το σύγχρονο "Πολλά τα δεινά, κουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει".
Update: Πιάσε και αυτό που μου το στείλανε με μέηλ χτες στη δουλειά. Πηγή δε γνωρίζω, το μέηλ έλεγε κάτι για NYTimes όρκο δεν παίρνω ( κάνε κλικ στην εικόνα καλέ μη στραβώνεσαι :P )
Ελληνιστί, το μόνο που αξίζει να φοβάσαι είναι ο φόβος. Απόφυγε τον, πως το λένε. Δεν αξίζει να μπαίνεις μέσα του, αξίζει να μπαίνεις μέσα στην κατάσταση και να αποδεικνύεις ότι και χέρια έχεις και πόδια και πως μπορείς.
Αν το καλοσκεφτούμε, πότε δεν υπάρχει μια δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι μας για να τη φοβόμαστε; Πραγματικά βαρέθηκα. Όλη η πραγματικότητα μας σερβίρεται με φόβο για ορεκτικό και ενοχές για επιδόρπιο που με τον ένα ή άλλο τρόπο επιζήσαμε. Από τότε που απαδυναμώθηκε ο φόβος του θεούλη ( ένας κομματάκι διάσημος είχε πει ότι πέθανε αλλά δεν το έχω δει με μάτια μου, μάτια μου) μία είναι οι γρίππες, μία είναι οι επεκτατικοί γείτονες, μία είναι η οικονομική κατάσταση, μία είναι οι φήμες για επικείμενο σεισμό, η τρομοκρατία, η έκρηξη της εγκληματικότητας, η "κατάντια" των νέων...Πραγματικά θέλω τη βοήθεια σας εδώ για να φτιάξουμε ένα χρονοδιάγραμμα του φόβου για τα τελευταία 10 -20 χρόνια. ( και παραπάνω, τόσα θυμάμαι εγώ).
Και να σου υπενθυμίσω ότι αυτός που προκαλεί το φόβο πάντα παραμένει αφανής.
Σου στέλνω φιλιά με το σύγχρονο "Πολλά τα δεινά, κουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει".
Update: Πιάσε και αυτό που μου το στείλανε με μέηλ χτες στη δουλειά. Πηγή δε γνωρίζω, το μέηλ έλεγε κάτι για NYTimes όρκο δεν παίρνω ( κάνε κλικ στην εικόνα καλέ μη στραβώνεσαι :P )
Σχόλια