Sunshine in my mind
Ε λοιπον αυτό το τραγούδι θα το μάθετε ολοι , θέτε δεν θέτε.
( Κοπελιά μας τα πρηξες)
Τις προάλλες, με τη μουσική τέρμα στο αυτοκίνητο ( έλα και μάντεψε ποιο τραγούδι...) είδα τον ουρανό με άλλα μάτια.
Ήταν καταγάλανος, αντικατοπτριζόταν στο τζάμι, τεράστιος και προστατευτικός, όμορφος σαν τρυφερό χαμόγελο πατέρα, γεμάτος σύννεφα άσπρα και μαλακά.
Κατεβάζω ταχύτητα, πατάω το γκάζι. Can you read my mind....
Δεν μου αρκεί. Η άγρια χαρά που πλαταίνει το στήθος και σε κάνει να ρουφάς τον αέρα με απληστία και ευγνωμοσύνη με έκανε να θέλω να κρατήσω το συναίσθημα κάπου, ένα φυλαχτό για τις στιγμές που .....It’s funny how you just break down, Waiting on some sign.
Ο δημόσιος κίνδυνος , έβγαλα το κινητό και άρχισα να βγάζω φωτογραφίες τον ουρανό. Tα στοπ των μπροστινών τα είδα μέσα από το κινητό. Φρεεενο καλέεε.......
Δεν έχω φρένο στη χαρά μα ούτε και στη λύπη. Μια ημιτονοειδής συνάρτηση η ψυχή μου, να χαίρεται πολύ και να στεναχωριέται πολύ.
************************************************************************************
Κάποια στιγμή έλεγα να το κλείσω το μαγαζί. Πως δεν αξίζει, πως εκτίθεμαι σε ανθρώπους που ίσως δεν αξίζουν, πως γίνομαι βιβλίο ανοιχτό για ήμερων λαών αγέλες που λέει και ο Πούσκιν.
But hey, that´s me... And you read my mind!
( Κοπελιά μας τα πρηξες)
Τις προάλλες, με τη μουσική τέρμα στο αυτοκίνητο ( έλα και μάντεψε ποιο τραγούδι...) είδα τον ουρανό με άλλα μάτια.
Ήταν καταγάλανος, αντικατοπτριζόταν στο τζάμι, τεράστιος και προστατευτικός, όμορφος σαν τρυφερό χαμόγελο πατέρα, γεμάτος σύννεφα άσπρα και μαλακά.
Κατεβάζω ταχύτητα, πατάω το γκάζι. Can you read my mind....
Δεν μου αρκεί. Η άγρια χαρά που πλαταίνει το στήθος και σε κάνει να ρουφάς τον αέρα με απληστία και ευγνωμοσύνη με έκανε να θέλω να κρατήσω το συναίσθημα κάπου, ένα φυλαχτό για τις στιγμές που .....It’s funny how you just break down, Waiting on some sign.
Ο δημόσιος κίνδυνος , έβγαλα το κινητό και άρχισα να βγάζω φωτογραφίες τον ουρανό. Tα στοπ των μπροστινών τα είδα μέσα από το κινητό. Φρεεενο καλέεε.......
Δεν έχω φρένο στη χαρά μα ούτε και στη λύπη. Μια ημιτονοειδής συνάρτηση η ψυχή μου, να χαίρεται πολύ και να στεναχωριέται πολύ.
************************************************************************************
Κάποια στιγμή έλεγα να το κλείσω το μαγαζί. Πως δεν αξίζει, πως εκτίθεμαι σε ανθρώπους που ίσως δεν αξίζουν, πως γίνομαι βιβλίο ανοιχτό για ήμερων λαών αγέλες που λέει και ο Πούσκιν.
But hey, that´s me... And you read my mind!
Σχόλια
Σ' όποιον αρέσουμε.
Για τους άλλους μπορούμε αλλά δεν θέλουμε. Σιγά μην τους ρωτήσουμε κιόλας.
χωρίς κατάρτια και χωρίς πλευρά, σε μια τερατώδη θάλασσα"
Ch. Baudelaire
Εγώ προσωπικά βρίσκω ότι το να εκτίθεται κανείς είναι απελευθερωτικό! Τουλάχιστον μπορεί να δει ο άλλος τι είσαι!
Και αν του κάνεις, απλώνει το χέρι.
:)
Υο!Ρεεκας
Στη θέση σου θα το έκλεινα το ρημάδι και 8α άνοιγα νέο, κρυφό από ανθρώπους που προτείνουν διακοπές σε κάμπινγκ!
Κατά τα άλλα, μια χαρά λιακάδα...!
υγ βλέπεις ακόμα δεν τον συνήθισε το νευρικό μου σύστημα
υγ παλιά έτρεμαν και τα χέρια μου!!!
υγ ΑΣΤΕΙΕΥΟΜΑΙ
(καλά έκανες και δεν το κλεισες)
αν κλείσεις το μαγαζί θα σου μελανιάσω το πρόσωπο
είσαι η κρούσι μας, τέλος