Όχι άλλα ψάρια μαμά Vol.1

Τετάρτη ήτανε και Φεβρουάριος. Θέατρο "Μέλι" - "Όχι άλλα ψάρια μαμά". Πονούσα αλλά νόμιζα πως ήταν δυσπεψία μετά από δυο βαθύπιατα μαγειρίτσας. Καθιστή να βλέπω το έργο δεν ένιωθα άσχημα. Όλα καλά. Ποτό στο φουαγιέ δεν ήπια, με πονούσε δεξιά πολύ η κοιλιά μου. Μόνο κάπνιζα. Όλα καλά. Μόλις είχα πιάσει τη νέα μου δουλειά ( και είχα προσπαθήσει πολύ γαμώτο) και τίποτε δεν θα με στεναχωρούσε.Τίποτα γιατί όλα καλά. Θα έκανα καριέρα. Θα τα κατάφερνα. I was right on course για πρώτη φορά στη ζωή μου. Θα έκανα κι εγώ επιτέλους ζωή beautiful people και ας μην ήμουν beautiful σαν τη νέα αφεντικίνα μου. Από αυτές τις ψηλές ξανθές του Αρσακείου που είχαν την ευτυχία να το παίζουν έξυπνες και διεκδικητικές γιατί γεννήθηκαν και όμορφες. Καλά να είναι. Δεν ξέρω αν το εννοώ.
Ύπνος μετά τη δυσπεψία: Η Crucilla στο αστυνομικό τμήμα και κοιτάει τον αξιωματικό υπηρεσίας. Βλέπει πάνω από το γκισέ ένα πατάρι και ουπς....μες στο πατάρι. Άπειρο σκοτάδι, άπειρο, άπειρο και παρόλο που τα μάτια μου είναι ανοιχτά τόσο δεν βλέπω τίποτα που είναι σαν να είναι κλειστά. Προχωρώ στο άπειρο και νιώθω μια σκάλα. Την ανεβαίνω τυφλή ανιχνεύοντας το επόμενο σκαλί με το πόδι μου. Σαν το stepper με τραινάκι του τρόμου. Ανέβαινα αρκετή ώρα. Είδα και ένα χρυσοπορτοκαλί δέντρο
χωρίς τις ρίζες του, να αιωρειται πλάι μου, μέσα στη μαυρίλα καθώς ανέβαινα . Την κορυφή την κατάλαβα , δεν την είδα. Ένιωσα ότι η άπειρη μαυρίλα μπροστά μου ήτανε παχύρρευστη σαν βούρκος, σαν βάλτος. Μες στο όνειρο μου όμως δεν υπήρχαν αυτές οι λέξεις. Το σημαινόμενο βούρκος είχε ως σημαίνον το "λήθαργος / λήθη"¨. Κι έτσι αποκάλεσα στο μυαλό μου το υγρό σκοτάδι που σαν σκοτεινή λίμνη μου έκλεινε το δρόμο. Μέχρι που άρχισαν να ανδύονται δυο χέρια ολόλευκα και οστεώδη, που μου θύμισαν τα δικά μου. Κάτι κρατούσαν οι παλάμες που ξεπρόβαλλαν στραμένες προς εμένα. Κάτι υπόλευκο και οβάλ, σαν βότσαλο από ελεφαντόδοντο ένα στο κάθε χέρι...
Μεχρι που αναδύθηκε μια γυναίκα με υψωμένα τα κρινένια της χέρια και τα μαλλιά της ριγμένα μπροστά , μαύρα και μακριά...
Σαν το κοριτσάκι του The ring αλλά ήταν σίγουρα γυναίκα αλλά εξίσου απόκοσμη. Να κρατήσουμε και το feeling…Θυμίσου, βγήκε από ένα άπειρο μαύρο βούρκο με υψωμένα τα χέρια. Κάτω από το κρυμμένο πρόσωπο της, το βλέμμα της στόχευε εμένα. Λες να μην της έκανα εντύπωση κι εγώ μεσα στο σκοτάδι, να μην ήμουν κι εγώ σχεδόν φωσφορίζουσα μες στο μαύρο «λήθαργο»; (Φίλοι του Jung: κι εγώ τέτοια μαλλιά είχα στην πραγματικότητα) Μού μίλησε αλλα δε θυμάμαι τι μου είπε. Ούτε θυμάμαι αν είδα το ίδιο όνειρο δυο φορές ή αν ξαναπήγα να της μιλήσω μες στο ίδιο όνειρο. Πάντως ήταν φιλική και μάλλον θα τη συμβουλεύτηκα για κάτι. Που δεν θυμάμαι γαμώτο.

Ξύπνησα τελείως ήρεμη μετά από αυτό το όνειρο. με ενυπωσίασε αλλα δεν έκατσα να ασχοληθώ. Είχα τη νέα μου δουλειά. Πέμπτη σήμερα.

Παρασκευή σήμερα. Προς τη λήξη του ωραρίου του εκ της αφεντικίνας εκπορευόμενου, κατα τις 8, συνειδητοποίησα ότι ο πόνος χειροτέρευε. Το είπα στο συνάδελφο Σταύρο , από τους λίγους που νοιάζονταν να είναι ευγενικοί γενικά εκεί μέσα, και με προέτρεψε να πάω σε γιατρό. «΄Εχεις δίκιο αλλά από Δευτέρα» απάντησα.

Παρασκευή βράδυ. Αγία Όλγα. Εξέταση αίματος. Πολλά τα λευκά κοπελιά , αλλά δε γαμιέται, έλα καλύτερα αύριο να σε δει και χειρουργός.

Σάββατο πρωί – σε ρόλο συνοδού , σωφερ και παραστάτη η φίλη μου η Μαρία. Να είναι καλά. Το εννοώ. Αγία Όλγα και πάλι. Χειρουργός νέος και ωραίος. Περιγραφή συμπτωμάτων και διαλόγου :
-Νιώθω σαν να έχω μες στην κοιλιά μου ένα μπαλόνι και μες στο μπαλόνι ένα μαχαίρι...
- Ε, καλά καλά...Να σε εξετάσουμε λίγο ..( και ξεκινάει να ζουλάει την πονεμένη μου κοιλιά. Ανατρίχιασα, πόνεσα και σφίχτηκα) Έλα κοπελιά, γιατρός είμαι και εδώ δεν είναι για να δείξουμε αν έχουμε κοιλιακούς...
( επιτημητικά και εκνευρισμένα, μετά απο 10’’ εξέτασης)
Τον κοίταξα αηδιασμένη και σιωπηλή γιατί με πονούσε.
- Εδώ πονάς;
- Ναι.
- Εδώ;
- Ναι.
- Κι εδώ;
- Εδώ πονάω γιατί με πατάς εσύ.
Με κοίταξε με απορημένο θυμό.
- Τι θες να πεις;;;
- Ε,... ότι αν δεν με πατούσατε εσείς, δεν θα πονούσα.
- Αχμ, χμ, χμ...(διάλογος με παθολόγο)

Ετυμηγορία: Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου ( και ασθενούς) . Πάρε τα Ντουσπαταλίν σου και φύγε διότι έιναι και Σάββατο και έχουμε και εφημερία και γαμώ την ατυχία μου...Καταταγείτε μας έλεγαν , καταταταγείτε.

Περπατώ με την πλάτη παράλληλα με το έδαφος. Γυρνάω σπίτι, ξαπλώνω και καταπίνω τα ντουσπαταλίν και τα ντεπόν και τα πονστάν αλλά πονάω ακόμα. Όταν σηκώνομαι, το κάνω με δυσκολία. Με ευβλάβεια χαπακώνομαι , θέλω να γίνω καλά.

Κυριακή βράδυ κατά τις 10 – 11 . Έχω πια και πυρετό παρόλο το χαπάκωμα. Περπατώ σκυφτή. Αέρα και φύγαμε για ιδιωτικό νοσοκομείο. Να σαι καλά κι εσύ ρε φάδερ γιατί με τα λεφτά που παίρνω, δυσκολέυτηκα να αγοράσω τα χαπάκια μου.

Δεν μου άρεσε η διαδρομή στην Κηφισίας με μένα άκεφη. ‘Οταν στρίψαμε στην Κατεχάκη με πλημμύρισαν άσχημα συναισθήματα. Στρίβουμε στη Μεσογείων και αναρωτιέμαι σε ποιο από τα γραφεία τελετών που βλέπω θα απευθυνθούν οι δικοί μου αύριο που θα είμαι κόκκαλο. Έεεεεελα ρε σύνελθε. Να το το νοσοκομείο. Χμμμ τι E.R. είν τούτου;;

Επείγοντα. Παθολόγος , χειρουργός κτλ κτλ . Ιδιαίτερη μνεία στο χειρουργό που με εξέτασε...Να σας τον συστήσω...
- Ε, γεια σου!( πλατύ χαμόγελο) ξέρω ότι πονάς και ότι ήδη έχεις περιγράψει πολλές φορές πως νιώθεις , αλλα σε παρακαλώ , μου τα ξαναλές κι εμένα;; ( για πάρτη σας καλέ με τόση ευγένεια τα λέω νεράκι , να με προσέξετε μόνο που πονάω, ε;)
Μαχαίρια, μπαλόνια δεξιά κτλ κτλ κτλ κτλ ....
- Χμ, χμ, χμ... ( αυτό μάλλον το διδάσκονται σε εργαστήριο με τίτλο
« Τυπολογία διάγνωσης 1: Συμπεριφορές και ανεξιχνίαστες δηλώσεις») Εξέταση αίματος! (ΚΑΛΕ ΠΟΥ ΠΑΣ, ΚΑΤΣΕ ΕΔΩ ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΕΥΓΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΑ ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΩ ΠΑΙΞΕΙ...και είμαι και πίσω από τις κουρτίνες και ακούω μόνο βογγητά από δίπλα)

That old familiar sting πλέον, που λένε και οι Nine Inch Nails, και αναμονή για τα αποτελέσματα.

Η ευγένεια της χειρουργικής μου ανακοινώνει: « Τα λευκά σου τίναξαν την μπάνκα στον αέρα. Τζακ ποτ άυριο που θα σε βάλουμε στα έκτακτα χειρουργεία για οξεία σκωληκοειδίτιδα»

Δεν μου τα είπε έτσι βέβαια, αλλά εγώ αυτό κατάλαβα και ησύχασα. Τουλάχιστον ξέρω τι έχω. Ξέρω;
Το be continued….

Σχόλια

Ο χρήστης Marina είπε…
Περαστικά. Η εγχείρηση αυτή δεν είναι τίποτα, σε 48 ώρες θα είσαι όρθια για να πάς γραφείο. Οσο για τον λαμάκα που σου έκανε δώρο λάθος διάγνωση και δεν είδε τα αυξημένα λευκά του αξίζει μία σκατουλότουρτα..με μπόλικο σαντιγύ όμως. Για το εφέ!
Ο χρήστης Crucilla είπε…
Να σαι καλά Μαρίνα μου ! Το ξέρω ότι είναι απλά σε αυτού του είδους τις εγχειρίσεις γιατί η ιστορία αυτή είναι πια στο χρονοντούλαπο αλλά τελικά ...δεν ήταν σκωληκοειδίτιδα....ωχ ωχ ωχ ...
Ο χρήστης tzo είπε…
Περαστικά σου γλυκιά μου! Περιμένω νεότερα!
Ο χρήστης tzo είπε…
Βρε και καλό ξεκίνημα στη να σου δουλεία!
Ο χρήστης Trilian είπε…
πάνω που θα έγραφα αν το κοίταξες για σκωληκοειδίτιδα αλλά τελικά στο βρήκαν… μην στεναχωριέσαι όλα θα πάνε καλά… καλό ξεκίνημα! Σιδερένια!
Ο χρήστης AVRA είπε…
ουτε σκωληκοειδίτιδα ?
αναμενουμε την συνεχεια...:-))
Ο χρήστης Crucilla είπε…
Allitnil & Trilian, η ιστορία διαδραματίζεται το Φεβρουάριο του 2006!
Avra, θα την έχεις το συντομότερο δυνατόν!
Ο χρήστης Gogo είπε…
Telika?
Ti eixes?
Ante kai ta fovamai auta gamwto mou...
Ο χρήστης polikarpos είπε…
re sy...perastikaaaaa
apopeira mavrou humour:
ekei konta stin mesogeiwn exei k ena grafeio khdeiwn pou legetai "το συγχωράδικο"
excellent choice, don't u think?
telika ti egine???
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Οι New Kids On The Block σου εύχονται περαστικά! Step by step θα την σκαπουλάρεις, μην άγχεσε (αν και μάλλον τα δύσκολα τα πέρασες...)
Ο χρήστης YO!Reeka's είπε…
Αγία όλγα, ε; να τον έχουμε στα υπόψη τον θεό της εξέτασης