Long live the beggar...spare me the highness

Έχω γενέθλια.

Να 'μαι καλά.

Strawberry daquiri speaking.



Στην υγειά σας.

Εδώ που είμαι είναι πολύ ωραία, τέσσερις του μήνα Σεπτέμβρη που γεννήθηκα. Είμαι κοντά σε νερό, το βλέπω από το παράθυρο μου να αναμειγνύεται με τον ουρανό θολά και γαλήνια.

Για μάντεψε μάτια μου, ακούω και μουσική. By the time I made the great escape I was falling from heaven. It will be allright.

Μια ευχή στα γενέθλια μου, εγώ και ένα σωρό κοσμος, αλλά όχι ανάμεσα σε αυτούς που αγαπώ. Μου χαμογελάνε όμως και εγώ τους μισοκλείνω τα μάτια χαμογελώντας πλατιά έχοντας στο νου μου τη Μπλανς Ντυμπουά και τους ξένους της.

Μια ευχή που δεν πρόκειται ποτέ να εκπληρωθεί, Θεέ μου πάντα σου ζητάω το ανέφικτο.
Θα θελα να χα μάτια γαλανά, να κουβαλάω πάντοτε τον ουρανό μαζί μου. Να έχει ταίρι η θάλασσα μέσα μου, να χουν κάπου να υψώνονται οι φουρτούνες καινα χει ένα φεγγάρι να καθρεφτίζει.